ΕΟΡΤΗ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Ὡραιόκαστρο Πωγωνίου, Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2024)

  Στό χωριό Ὡραιόκαστρο Πωγωνίου καί τόν ἐκεῖ εὑρισκόμενο πανηγυρίζοντα Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, μέ ἔτος κατασκευῆς τό 1876, βρέθηκε τήν Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ. Τόν Ὄρθρο καί τήν Θεία Λειτουργία τέλεσε ὁ Αἰδεσιμώτατος Ἱερέας - Οἰκονόμος π. Γεράσιμος Μπούμπας, συμπροσευχομένων δεκάδων πιστῶν ἀπό τούς μόνιμους κατοίκους, τούς ἀπόδημους, ἀλλά καί τήν ὑπόλοιπη Ἐπαρχία Πωγωνίου, ἀφοῦ τό Ὡραιόκαστρο ἔχει τό χειμῶνα ἐλάχιστους κατοίκους, συγκεκριμμένα μόλις δέκα μέ δέκα πέντε (10-15), ὅπως ἄλλωστε συμβαίνει μέ τά περισσότερα σχεδόν χωριά τῆς Ἐπαρχίας Πωγωνίου. 

   Κατά τήν διάρκεια τοῦ Κοινωνικοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ξεκίνησε τό Θεῖο Κήρυγμά του μιλῶντας γιά τό σημερινό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα, ἀνέφερε ὅτι εἶναι ἕνα μικρό κομμάτι ἀπό τό Κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, πού παρουσιάζει τήν συνομιλία τοῦ Κυρίου μέ τόν εὐσεβῆ Ἰουδαῖο, τόν Νικόδημο. 

 Ὁ Νκόδημος, ἐπισκέφθηκε κάποτε τόν Κύριο καί τοῦ ὑπέβαλε τό ἐξῆς ἐρώτημα: «Τί πρέπει νά κάνω γιά νά κερδίσω τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τότε ὁ Κύριος, μέ πολλή χαρά, ἀπάντησε στό ἐρώτημά του, ὡς ἐξῆς: «Αὐτό τό ἐρώτημα πού ἔθεσες, μόνο ὅποιος κατέβηκε ἀπό τόν Οὐρανό θά τό ξέρει, ἄς ποῦμε ἀπό πρῶτο χέρι, μόνο αὐτός μπορεῖ νά στό πεῖ, ἐννοῶντας τόν ἑαυτό Του ὁ Κύριος. Ἑπομένως, καλά ἔκανες καί ἦρθες σέ μένα νά ρωτήσεις γι’ αὐτό τό θέμα». Καί ἐπειδή συνήθιζε στίς ὁμιλίες Του νά χρησιμοποιεῖ γεγονότα ἀπό τήν Παλιά Διαθήκη, καί ἀπό τήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων, τοῦ ἀνέφερε ἕνα περιστατικό ἀπό τήν ἐποχή πού οἱ Ἑβραῖοι ἔφυγαν ἀπό τή δουλεία τοῦ Φαραώ τῆς Αἰγύπτου, καί μέ ὁδηγό - ἀρχηγό τό Μωϋσῆ, εἶχαν φτάσει στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ. Ὁ Θεός τούς εἶχε δώσει πολλές εὐεργεσίες, ἀλλά εκεῖνοι ἔδειχναν μιά ἀχαριστία ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Κι’ ὅλο γκρίνιαζαν κι’ ὅλο ἐγόγγυζαν. Γι’ αὐτό λοιπόν Ἐκεῖνος, ἐπέτρεψε νά παρουσιασθοῦν δηλητηριώδη φίδια, στήν ἔρημο ἐκεῖ πού ἦσαν, τά ὁποῖα δάγκωναν τούς ἄνθρώπους καί πολλοί ἀπ’ αὐτούς πέθαιναν. 

 Τότε λοιπόν, μετανοιωμένοι, παρακάλεσαν τόν Θεό νά τελειώσει αὐτό τό μαρτύριο. Τότε, Ἐκεῖνος ἔδωσε τήν ἐξῆς ἐντολή στόν Μωϋσῆ ˙ τοῦ εἶπε: «Θά στήσεις ἕνα ψηλό κοντάρι καί πάνω σ’ αὐτό θά καρφώσεις ἕνα φίδι χάλκινο. Ὅποιον δαγκώνουν τά φίδια, καί κοιτάει τό φίδι τό χάλκινο, δέν θά πεθαίνει». Αὐτή τήν περίπτωση ἀνέφερε ὁ Κύριος καί εἶπε ὅτι ὁ Θεός «Οὕτως γάρ ἠγάπησεν τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄, 16-18). Δηλαδή, ὁ Θεός ἀγάπησε πάρα πολύ τόν κόσμο καί γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου παρέδωσε τόν Υἱόν Του στό σταυρικό θάνατο, ὥστε καθένας πού πιστεύει σ’ Αὐτόν νά μή χάνεται, ἀλλά νά ἔχει τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία ζητᾶς ἐσύ (ὁ Νικόδημος δηλαδή), τώρα νά σοῦ πῶ. 

 Κοιτᾶξτε τώρα τήν ὁμοιότητα πού ἔχει τό γεγονός αὐτό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἀνέφερε ὁ Κύριος, μέ τό γεγονός τῆς σταυρικῆς Του θυσίας. Τό φίδι ἔμοιαζε μέ ἀληθινό, ἀλλά δέν ἦταν ἀληθινό. Καί ὁ Κύριος σταυρώθηκε ὡς κακοῦργος καί ἁμαρτωλός, ἀλλά δέν ἦταν οὔτε κακοῦργος οὔτε ἁμαρτωλός, ἦταν Ἅγιος τῶν Ἁγίων. Ἦταν λοιπόν μιά προτύπωση αὐτή ἡ ὕψωση τοῦ φιδιοῦ στήν ἔρημο, ἡ ὁποῖα προτύπωνε τή Σταύρωση τοῦ ΚυρίουἸησοῦ Χριστοῦ. Καί ἐπειδή μᾶς ἀγάπησε ἀπόλυτα ὁ Κύριος, γι’ αὐτό κι’ ἐμεῖς ἔχουμε κάποιες ὑποχρεώσεις ἀγαπητοί ἀδελφοί. 

 Μία ὑποχρέωση εἶναι νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία. Μόνο τήν ἁμαρτία μισοῦν οἱ Χριστιανοί, ἄλλο τίποτε καί κανένα δέν μισοῦν. Καί γιατί νά τή μισήσουμε; Γιατί ἡ ἁμαρτία, πού μπαίνει στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ δημιουργεῖ ταραχή κι’ ἀναστάτωση. Κοιτᾶξτε, ἅμα δύο ἄνθρωποι εἶναι μαλωμένοι, ἠρεμοῦν; Δέν ἠρεμοῦν. Κάθε τρεῖς καί λίγο θά ἐπανέρχεται ὁ θυμός στήν καρδιά τους καί θά λένε τά χίλια δυό ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο. Χρειάζεται λοιπόν νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία, ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, μά ἀσέβεια εἶναι, μά ἀπάτη εἶναι, ὅτι ἄλλο μπορεῖ νά σκεφτεῖ κανείς, αὐτό νά τό μισήσουμε. Καί τό δεύτερο πού πρέπει νά κάνουμε, εἶναι νά ἀγαπήσουμε καί μεῖς τόν Κύριο. Ἐκεῖνος μᾶς εἶπε πώς ἀκριβῶς φαίνεται ἡ ἀγάπη μας στό πρόσωπό Του. Εἶπε λοιπόν κάποτε ὅτι «ἐάν ἀγαπᾶτέ με, τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσατε» (Ἰωάν. ιδ΄, 15). Δηλαδή, ἄν μέ ἀγαπᾶτε, ἄν εἶστε ἀληθινοί Χριστιανοί, ἄν εἶστε γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας, θά τό δείξετε ἐφαρμόζοντας τίς ἐντολές Μου. 

Κι’ ἐδῶ πρέπει νά τονίσουμε ὅτι δέν πρέπει νά παίρνουμε ἕνα ψαλίδι καί νά πετσοκόβουμε τό Εὐαγγέλιο λέγοντας: «Ἄ, αὐτό μοῦ κάνει, τό ἄλλο δέν κάνει. Αὐτό εἶναι εὔκολο, τό ἄλλο εἶναι δύσκολο». Ὄχι! Ἀφοῦ τά ἔχει δώσει ὁ Χριστός αὐτά τά παραγγέλματα, σημαίνει ὅτι μποροῦμε νά τά ἐφαρμόσουμε. Θά μοῦ πεῖτε κάποια εἶναι δύσκολα. Κι’ ἐγώ βεβαιώνω ὅτι εἶναι πολύ δύσκολα. Δέν εἶναι ὅμως ἀκατόρθωτα. Ἄν θέλουμε πραγματικά νά δείχνουμε ὅτι εἴμαστε ἀληθινοί Χριστιανοί, αὐτός εἶναι ὁ δρόμος. Νά ἔφαρμόζουμε τίς ἐντολές πού μᾶς ἔχει δώσει Ἐκεῖνος. Γιά σκεφτεῖτε, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, πόσο ὡραῖος θά ἦταν ὁ κόσμος ἐάν ὅλοι μας προσπαθούσαμε - μπορεῖ νά μήν τά καταφέρναμε κάποτε, ἀλλά προσπαθούσαμε – νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, τί ὡραῖα θά ἦταν, Παράδεισος θά ἦταν ὁ κόσμος. Ἐνῷ τώρα τί βλέπουμε, τί ἀκοῦμε, ἐγκλήματα, διαρρήξεις, βία, ξυλοδαρμοί κάθε τρεῖς καί λίγο, εἶναι σέ μιά ἀναστάτωση ἡ κοινωνία, ἀκριβῶς διότι δέν ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. 

Λοιπόν ἀδελφοί μου, νά πάρουμε μιά ἀπόφαση σήμερα, πού εἴμαστε ἐδῶ συγκεντρωμένοι γιά νά τιμήσουμε τήν Ὑπερευλογημένη Θεοτόκο, ἡ ὁποῖα ἀκριβῶς διότι ἐφάρμοσε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἡ εὐλογημένη καί κεχαριτωμένη ἐν γυναιξί. Νά πάρουμε δηλαδή τήν ἀπόφαση, πρῶτον νά μισοῦμε τήν ἁμαρτία, νά μήν τήν ὑποθάλπουμε δηλαδή, καί δεύτερον νά ἀγαπήσουμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις καί τό ἔλεος, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, νά εἶναι μέ ὅλους μας. ΑΜΗΝ.                     

 Μετά τό Θεῖο Κήρυγμα καί τήν Θεία Κοινωνία, ὁ Σεβασμιώτατος κ. ΑΝΔΡΕΑΣ χοροστάτησε στήν Ἀκολουθία τῆς Ἀρτοκλασίας, προσφορά ἑορταζόντων χωριανῶν, ντόπιων καί ἀποδήμων. Ἀφοῦ διανεμήθηκε ἡ εὐλογία τοῦ Ἀντιδώρου καί ἡ Ἀρτοκλασία, καθώς καί τό παραδοσιακό λουκούμι ἀκολούθησε, στόν αὕλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, κάτω ἀπό τήν φιλόξενη σκιά τοῦ ὑπεραιωνόβιου πλατάνου, σύντομη δεξίωση, μέ τήν καθοριστική συμβολή τῆς κ. Φωτεινῆς Βαλαῆ - ἡ ὁποία συνεχίζοντας τήν παράδοση πού ξεκίνησαν μέ τόν ἀείμνηστο πλέον σύζυγό της Παναγιώτη, φροντίζει νά μήν λείψει τίποτα ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ - ἡ ὁποῖα προσέφερε καφέδες, πίτες, γλυκά καί ἄλλα φαγώσιμα, ὅλα χειροποίητα φτιαγμένα μέ τά χέρια της. Τό παρών ἔδωσε ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητας (Τ.Κ.) Ὡραιοκάστρου κ. Δημήτριος (Τάκης) Σχίζας, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τήν μεγάλη του χαρά γιά τήν συνάντηση μέ τόν Σεβασμιώτατο – τόν ὁποῖο μάλιστα ἀποκάλεσε χαμογελῶντας «κύριε καθηγητά» - καθώς θυμήθηκε τά χρόνια πού τόν εἶχε Κατηχητή, στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1960, στό τότε Ἐξατάξιο Γυμνάσιο Πωγωνιανῆς, τό ὁποῖο μάλιστα ἀριθμοῦσε ἐκείνη τήν ἐποχή, ἑξακόσιους τριάντα (630) μαθητές καί μαθήτριες !!! Ὁ κ. Σχίζας μίλησε γιά τά μαθητικά του χρόνια, τήν ἱστορία τοῦ χωριοῦ, τά χρόνια πού αὐτό ἔσφυζε ἀπό ζωή, καθώς καί τά προβλήματα πού σήμερα ἀντιμετωπίζει, κυρίως λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἀλλά καί τῆς ἀστυφιλίας.   

Τέλος, πραγματοποιήθηκε, μέχρι ἀργά τό ἀπόγευμα, τό καθιερωμένο παραδοσιακό πανηγύρι ὑπό τούς ἤχους τῆς μουσικῆς πωγωνήσιου συγκροτήματος καί παράθεση φαγητοῦ γιά ὅλους. Μικροί καί μεγάλοι γεύτηκαν τό παραδοσιακό φαγητό, χόρεψαν καί τραγούδησαν δημοτικούς χορούς, ἀνταλάσσοντας εὐχές γιά ὑγεία καί χαρές, καί ἀνανεώνοντας τήν συνάντησή τους γιά τό ἑπόμενο πανηγύρι τοῦ χωριοῦ, στήν ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας τῆς Θεοτόκου. ΑΜΗΝ.    

        (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)